ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΣΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ Α ΕΩΣ ΤΟ Ω!
Συνέντευξη στη Μαρίνα Αποστόλου
15 Δεκεμβρίου 2023
Ο ηθοποιός Δημήτρης Πασσάς είναι ένας νεότατος καλλιτέχνης με πλούσιο βιογραφικό. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ καθώς και του μεταπτυχιακού του προγράμματος σπουδών, αποδεικνύεται πάντα εκλεκτικός στις θεατρικές του εμφανίσεις γι’ αυτό και τον έχουμε δει να παίζει από Ευριπίδη (Βάκχες στο Ηρώδειο, 2013) μέχρι Ζοέλ Πομμερά (Η Επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα, Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν, 2016-2017).
Εφέτος, το θεατρόφιλο κοινό έχει τη χαρά να τον παρακολουθήσει στο Γάλα του Βασίλη Κατσικονούρη στο θέατρο “ΣΤΑΘΜΟΣ” του Μεταξουργείου, στο πλευρό του Μάνου Καρατζογιάννη, ο οποίος και σκηνοθετεί την παράσταση. Ερμηνεύει επάξια τον ρόλο του Αντώνη, του μεγάλου αδελφού μια οικογένειας μεταναστών από τη Ρωσία, ο οποίος επωμίζεται την ευθύνη της χήρας μητέρας του Ρίνας αλλά και του σχιζοφρενή αδερφού του Λευτέρη. Παρόλο το βαρύ πρόγραμμά του, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο, μου έκανε πραγματικά την τιμή να μου απαντήσει στη δημοσιογραφική αλφάβητο ”ΑΠΌ ΤΟ Α ΕΩΣ ΤΟ Ω” μέσα από το πρίσμα του δραματικού προσώπου που υποδύεται επί σκηνής.
Αδελφός: Μια δυνητική εκδοχή του εαυτού. Ένας γνώριμος δρόμος, εκεί κοντά στον δικό μας, που, από τύχη κυρίως, δεν ακολουθήσαμε.
Βάρος: Άλλοτε μας δυναμώνει, άλλοτε μας συνθλίβει. Τα βάρη που κουβαλάμε μέσα μας: τα πιο επικίνδυνα: γιατί ανύπαρκτα όπως είναι, είναι και ασήκωτα.
Γάμος: Το τέλος της παιδικής ηλικίας. Η ανάληψη της ευθύνης.
Δράση: Το μόνο νόημα – έστω κι αν έρχεται ως αντίδραση.
Επιβίωση: Συχνά παρεξηγημένη και υποτιμημένη από όσους φοβούνται τη ζωή εδώ και τώρα.
Ζητούμενο: Τα λεφτά και τα φιλιά. (Αν δεν ήταν, θα τα χάριζαν όλοι απλόχερα).
Ηθική: Μερικές λέξεις για να διευκολύνουμε τον δρόμο που συχνά διασχίζουμε από τύχη και μόνο.
Θάνατος: Τίποτα
Ίδρυμα: Η αμηχανία του καπιταλισμού απέναντι στο διαφορετικό.
Κανόνας: Για κάποιον λόγο δημιουργήθηκε, για κάποιον λόγο σπάει.
Λήθη: Μια μικρή πληγή, απαραίτητη για να επουλωθεί μια μεγαλύτερη. Ξεχνάς- κι έτσι μπορείς να κάνεις αλλού άλλες μνήμες.
Μετανάστης: Πρόσφυγας (κανείς δεν φεύγει χωρίς λόγο).
Νοσταλγία: Φόβος ότι περνάει ο χρόνος- Φόβος απέναντι στην αναπόφευκτη αλλαγή.
Ξένος: Ευκαιρία και μαζί παγίδα. Δεν σε ξέρουν, μπορείς να συστηθείς από το μηδέν. (Μήπως όμως νομίζουν ότι σε ξέρουν ήδη;)
Όρια: Ο μόνος τρόπος να υπάρξεις, να αγαπήσεις, να παίξεις (έστω και με το να τα δοκιμάζεις).
Πατρίδα: Οι άνθρωποι μας – μια μυρωδιά, μια θερμοκρασία, η υφή ενός ρούχου.
Ροπή: Πολλές αντίθετες ροπές δημιουργούν ισορροπία.
Στόχος: Ασυνείδητη κατάληξη ενός τυχαίου δρόμου. Οι έξυπνοι φτάνουν εκεί που θα πήγαιναν ούτως η άλλως και λένε, εδώ ήθελα να έρθω από την αρχή.
Τραύμα: Η αρχή της επούλωσης. Κιντσούγκι.
Υπολογισμός: Ένα και ένα κάνουν πάντα κάτι παραπάνω.
Φτώχεια: Να είσαι μόνος, να δοκιμάζεται η υγεία σου, να σε εκμεταλλεύονται εξόφθαλμα. (Η κινητήριος δύναμη του καπιταλισμού, κι ας λένε ότι είναι ο πλούτος)
Χάρτης: Μια ιστορία, ένα ανοιχτό παράθυρο.
Ψίχουλο: Ένα μικρό σύμπαν- και μια απόδειξη ζωής.
Ωμότητα: Παρεξηγημένη ευαισθησία.
